No cóż, tym razem będę się musiał pomęczyć.
Kilka dni przed wyścigiem zajrzałem na stronę organizatora, zapoznałem się z trasą i profilami i doznałem lekkiego szoku... Hmm… Czyżby potencjał gór miał zostać wykorzystany? Liczby robiły wrażenie: 20 km/750 m, 41 km/1900 m, 63 km/3100 m. Pozostawało jedno pytanie: co z trudnością ? Wielokrotnie w cyklu BM górskie trasy można było pokonać na rowerze przełajowym... Lecz jak się okazało, nie tym razem! Ale o tym za chwilę.


Przed startem dało się słyszeć różne pogłoski o trasie: "że to co zwykle", "że nudno", czasem "że trudno". No cóż, zaraz zobaczymy... Po przekroczeniu linii startu pojechaliśmy przez Jarzębatą na Trzy Kopce, podjazd asfaltowo - betonowy, następnie szerokimi szutrami i duktami w stronę Orłowej. Na zjeździe w okolicach Orłowej doznałem lekkiego szoku, a mianowicie organizator puścił nas małym rumowiskiem (nawet stromym) i był to naprawdę zjazd MTB! Więc pomyślałem sobie, że to pewnie koniec przyjemności na ten dzień. Jednak po owym zjeździe skierowaliśmy się w okolice Beskidka na niebieski szlak, a tam dość konkretne podejście.... Myślę sobie: kurczę, organizatorzy tym razem dali radę!

To co wydarzyło się później przerosło moje najśmielsze oczekiwania... Do Brennej zjeżdżaliśmy kolejnym zjazdem kategorii PURE MTB!!! Lecz radość nie trwała długo- podjazd na Stary Groń znakomita większość zawodników solidarnie pokonywała z buta... Lecz kolejny zjazd to kolejne 100% PURE MTB!!! Niestety po każdym zjeździe (wszystkie sprawiały mi radość jak małemu dziecku prezenty na święta) to tu, to tam odbywało się kolejne mniej przyjemne MTB, a mianowicie Monotonne Tupanie Butami. Na rozjeździe MEGA / GIGA pojawiłem się o 14:15 (15 minut po zamknięciu pętli giga) i szczerze mówiąc skłamałbym, że byłem z tego niezadowolony... Mimo że trasa biegła pięknymi trudnymi ścieżkami, butowanie na karbonowych podeszwach było koszmarne. Asfaltowe podjazdy nie były o wiele lepsze. Nagrzana nawierzchnia mocno dawała w kość. Ale cóż, taki mamy klimat…


Podsumowując: organizatorzy poszli w dobrym kierunku podczas układania trasy MTB w górach, lecz trochę przegięli z przewyższeniami. O ile zjazdy były bajeczne, o tyle podjazdy były ich przeciwieństwem. Na bufetach nie zabrakło płynów oraz jedzenia i za to ogromny plus (wiele było przecież przypadków na różnych cyklach, kiedy podczas takiej pogody zastawaliśmy prawie puste bufety). Mimo wszystko uważam ten maraton za udany. Kogo nie było, niech żałuje.